Dragan Babić (Karlovac, 1987) osnovne, master i doktorske studije završio je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bavi se esejistikom i književnom kritikom, glavni je urednik časopisa Dometi i programski urednik Somborskog književnog festivala. Objavio je knjige proze Tviter priče (2014) i Twitter priče 2.0 (2017), i priredio knjigu Proza o prozi: fragmenti o kratkoj priči Davida Albaharija (2017). Živi u Novom Sadu.
Monika Bala rođena je u Beogradu 1975. godine. Radi kao docentkinja na Katedri za hungarologiju Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gde je diplomirala, a potom i magistrirala na smeru Nauka o književnosti iz oblasti književnog prevodilaštva, na temu Recepcija Hamvaševih dela Filozofija vina i Nevidljivo zbivanje u srpskoj kulturi. Na istom fakultetu je odbranila doktorsku disertaciju iz oblasti antropološke lingvistike pod naslovom Autobiografski narativi bukovinskih Mađara u Banatu, koja istražuje vezu između sećanja i identiteta, kao i odnos između jezika i etničkog identiteta mađarske manjinske zajednice u Vojvodini. Oblasti njenog proučavanja su autobiografski narativi, bukovinski Sekelj Mađari u Banatu, etnički identitet, dvojezičnost, manjinski jezik. Njena najnovija interesovanja su spisateljice i ženska periodika u Mađarskoj u 19. veku.
Marija M. Bulatović (Kraljevo, 1990) diplomirala je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Na istoj katedri 2014. godine završila je master akademske studije odbranivši master rad pod naslovom Dijalektika nasilja u Rasinovom tragičkom svetu. Od 2014. godine pohađa doktorske akademske studije na studijskom programu Jezik, književnost, kultura, modul Književnost, na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Trenutno piše tezu pod naslovom Filozofski koncept tela Morisa Merlo-Pontija i Rolana Barta kao princip estetske nedovršenosti u ego-dokumentu. Stipendistkinja je Fonda za mlade talente za školsku 2012/2013. i 2013/2014. godinu, kao i Ministarstva prosvete za period 2017-2019, kada je i angažovana na projektu Knjiženstvo. Dobitnica je Pohvale Filološkog fakulteta u Beogradu za izuzetan uspeh u toku osnovnih akademskih studija. Piše književnu kritiku. Vlada engleskim, francuskim i španskim jezikom. Oblasti interesovanja: teorija umetnosti, srpska književnost u evropskom kontekstu, francuska književnost i francuska savremena književna teorija.
Izabela Beljić (1972) hispanistkinja je, prevoditeljka i istraživačica, doktorantkinja na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Bavi se sociolingvistikom, fonetikom, fonologijom i dijalektologijom, feminističkom književnošću, španskim realizmom i naturalizmom, indihenističkom književnošću, te savremenom literaturom na španskom jeziku. Objavila je više naučnih radova u domaćim i međunarodnim časopisima i zbornicima, kao i nekoliko stručnih radova. Bila je stipendistkinja Španske agencije za međunarodnu razvojnu saradnju (AECID), programa Erasmus Mundus, CEEPUS i Erasmus+. Članica je Društva hispanista Srbije i Mreže hispanista Srednje Evrope. Prevela je na srpski desetak knjiga španske i hispanoameričke književnosti 19. i 20. veka. Kourednica je edicije Bibliotheca Hispania izdavačke kuće Partenon iz Beograda.
Miglena Dikova-Milanova predaje bugarski jezik i kulturu na Katedri za jezike i kulture na Univerzitetu u Gentu. Njena istraživačka interesovanja uključuju rusku i bugarsku klasičnu i savremenu književnost, posebno M. Bulgakova, L. Tolstoja, A. Popova i G. Gospodinova, književnu istoriju i kritiku, filozofiju kulture i estetiku. Miglena Dikova-Milanova doktorirala je filozofiju na Katoličkom Univerzitetu u Levenu sa temom Kant i kulturna politika uzvišenog, koju je odbranila 2008. godine.
Biljana Dojčinović (1963), redovna profesorka na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Jedna je od osnivačica Centra za ženske studije u Beogradu kao i Indok centra Asocijacije za žensku inicijativu. Glavna urednica Genera, časopisa za feminističku teoriju, od 2002. do 2008. Od 2009. članica upravnog odbora COST Action IS0901, Women Writers in History: Toward a New Understanding of European Literary Culture (2009–2013). Od 2011. rukovoditeljka istraživačkog projekta Knjiženstvo – teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine. Objavila je knjige Ginokritika: Rod i proučavanje književnosti koju su pisale žene (1993); Odabrana bibliografija radova iz feminističke teorije/ženskih studija 1974–1996 (1997); Gradovi, sobe, portreti (2006); GendeRingS: Gendered Readings in Serbian Women's Writing (CD) (2006); Kartograf modernog sveta (2007); Susreti u tami: uvod u čitanje Virdžinije Vulf (2011) i Pravo sunca: Drugačiji modernizmi (2015). Izdanja koja je uredila, samostalno ili u saradnji, u okviru projekta Knjiženstvo nalaze se na linku http://www.knjizenstvo.rs/sr/izdanja.
Tamara Đermanović (Beograd, 1965) vanredna je profesorka estetike i ruske kulture i književnosti na fakultetu Humanističkih nauka Univerziteta Pompeu Fabra u Barseloni. Diplomirala je na Katedri za Opštu književnost sa teorijom književnosti na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1990. godine. Nakon kratkotrajnog bavljenja novinarstvom napustila je zemlju i otišla u Španiju, gde živi od septembra 1991. godine. Od 1996. godine radi na Fakultetu Humanističkih nauka Univerziteta Pompeu Fabra. Tamo je 2004. doktorirala na temu Odnos Rusije i Zapada kroz Dostojevskog: Zapisi iz Podzemlja, Zli dusi i Braća Karamazovi. Njen doktorski rad objavljen je na španskom i na ruskom jeziku: Dostoyevski entre Rusia y Occidente (Dostojevski između Rusije i Zapada), HERDER, 2006; Dostoevskiй meždu Rossieй i Zapadom, Moskva: Rudomino, 2013. Objavila je sedam knjiga, preko dvadeset naučnih članaka i poglavlja knjiga, kao i veliki broj tekstova. https://upf.academia.edu/TamaraDjermanovicTanasijevic
Gordana Đoković (1976) vanredna je profesorka na Katedri za bibliotekarstvo i informatiku Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Predaje na seminarima za školske bibliotekare, akreditovanih od Zavoda za unapređenje obrazovanja Republike Srbije. Članica je redakcije časopisa Prevodilac (izdavač Udruženje naučnih i stručnih prevodilaca Srbije). Članica je Odbora Rukopisnog odeljenja i uredništva edicije Bibliografije Matice srpske. Članica je Komisije za polaganje stručnog ispita u Narodnoj biblioteci Srbije, ispitivač za predmet Osnove bibliotekarstva. Učestvuje na projektu Knjiženstvo, teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine.
Željka Janković (Kragujevac, 1989) diplomirala je i odbranila master rad na Katedri za romanistiku Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gde drži časove iz francuske književnosti 17. i 18. veka od 2014. godine. Na matičnom fakultetu je 2020. odbranila i doktorsku disertaciju Pristup delu gospođe De Lafajet iz ugla ženskih studija. Nosilac je više od 20 nagrada i priznanja iz oblasti jezika i književnosti koje su joj donele i stručna usavršavanja u inostranstvu (Francuska, Belgija, Češka, Kina, Rumunija). Autor je preko 20 radova i prevoda u domaćim i međunarodnim časopisima i zbornicima i jedne dvojezične monografije, u čijem fokusu se nalaze stilistika, komparativna književnost, klasična i savremena francuska književnost, studije roda, srpsko-francuske književne i kulturne veze. Od 2014. godine članica je projekta Knjiženstvo – teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine.
Alenka Jensterle-Doležal rođena je u Sloveniji. Diplomirala je na Katedri za slovenske studije, komparativnu književnost i filozofiju na Univerzitetu u Ljubljani, a 2000. godine doktorirala sa temom Antigona u južnoslovenskoj i zapadnoslovenskoj drami nakon Drugog svetskog rata. Od 2002. godine predaje na Fakultetu umetnosti, na Karlovom univerzitetu u Pragu (Češka). Zaposlena je kao vanredna profesorka na Katedri za južnoslovenske i balkanske studije. Predaje slovenačku književnost, slovenske književnosti i teoriju književnosti. Objavila je preko sedamdeset akademskih članaka, autorka je četiri monografije i urednica i kourednica pet zbornika. Teme kojima se bavi su: slovenačka moderna, slovenačko-češki odnosi i slovenačke i južnoslovenske književnice. Takođe je i književnica: objavila je nekoliko zbirki poezije i dva romana.
Link: https://kjbs.ff.cuni.cz/cs/ustavkatedra/vyucujici/slovenistika/doc-phdr-alenka-jensterle-dolezalova-csc/
Jelena Lalatović (Beograd, 1994) završila je osnovne i master studije na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti, gde je upisala doktorske studije. Autorka je desetak naučnih radova iz oblasti književnosti za decu i mlade, feminističke književne kritike i studija periodike. U kooautorstvu sa Hristinom Cvetinčanin Knježević objavila je Priručnik za upotrebu rodno osetljivog jezika. Književnu kritiku objavljuje na portalu Bukvica i u časopisu Polja. Članica je Upravnog odbora Autonomnog ženskog centra. Zaposlena je kao istraživačica pripravnica na Institutu za književnost i umetnost.
Sofija Matić (Simović) rođena je u Kraljevu 1994. godine. Osnovne (2017) i master (2018) studije srpske književnosti završila je na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na kome trenutno pohađa doktorske studije. Objavljivala je naučne radove u časopisima Književnost i jezik, Sveske Zadužbine Ive Andrića, Godišnjak Katedre za srpsku književnost sa južnoslovenskim književnostima i Svet reči. Koautor je priručnikâ za nastavnike srpskog jezika za peti, šesti i sedmi razred, kao i digitalne čitanke za sedmi razred, izdavačke kuće Novi Logos. Tokom studija bila je stipendista Fonda za mlade talente – Dositeja, Ministarstva omladine i sporta. Kao stipendista Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja, od 2019. godine angažovana je na projektu Knjiženstvo – teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine.
Ana Mitrovski (Ivković) je rođena 1992. god. u Beogradu, gde je završila gimnaziju, osnovne i master studije na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Na nivou osnovnih i master studija izučavala je arhitekturu i integralni urbanizam, a na nivou doktorskih studija, od 2017. god. na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, opredelila se za proučavanje kulture i književnosti. Tokom studija arhitekture paralelno je pohađala časove Tehnike akademskog pisanja, Metodologije istraživanja i pojedine kurseve iz književnosti na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Njena istraživanja obuhvataju pitanja literarizacije prostora i spacijalizacije literature. Koristeći se metodologijom humanističke arhitekture, fokusirala se na istraživanja književnosti u periodu posle Drugog svetskog rata. Od 2019. je istraživač-pripravnik na projektu Knjiženstvo – teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine.
Katja Mihurko Poniž, rođena 1972. godine u Mariboru, zaposlena je na Univerzitetu u Novoj Gorici, gde predaje slovenačku književnost i studije roda na Fakultetu humanističkih nauka i radi kao istraživačica u Istraživačkom centru za humanističke nauke. Autorka je pet slovenačkih naučnih monografija (Drzno drugačna: Zofka Kveder in podobe ženskosti; Labirinti ljubezni v slovenski književnosti od romantike do II. svetovne vojne; Evine hčere: konstruiranje ženskosti v slovenskem javnem diskurzu 1848-1902.; Zapisano z njenim peresom: prelomi zgodnjih slovenskih književnic sparadigmo nacionalne literature; Literarna ustvarjalka v očeh druge_ga: študije o recepciji, literarnih stikih in biografskem diskurzu) i urednica sabranih dela Zofke Kveder (do sada je objavljeno pet tomova). Aktivno učestvuje u internacionalnim naučnim projektima. Oblasti njenog istraživanja su: feminističke književne studije, studije roda, digitalna humanistika, slovenačka drama, slovenačko-nemačke književne veze i istorija slovenačkog ženskog pokreta.
Sanja Petrović Todosijević (Šabac, 1977), naučna saradnica Instituta za noviju istoriju Srbije (Beograd). Diplomirala je i magistrirala na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Doktorirala je na Fakultetu za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum. Bavi se društvenom istorijom Srbije i Jugoslavije u periodu posle Drugog svetskog rata s posebnim osvrtom na istoriju detinjstva i istoriju obrazovanja, kao i istorijom Drugog svetskog rata s posebnim osvrtom na masovne zločine i Holokaust, kao i politiku kolaboracionističke uprave na tlu nemačke okupacione zone u Srbiji. Jedna je od osnivačica Centra za jugoslovenske studije (Cejus). Autorka je dve monografije (Otećemo svetlost bučnom vodopadu. Reforma osnovnoškolskog sistema u Srbiji 1944–1959 (Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije, 2018) i Za bezimene. Delatnost UNICEF-a u Federativnoj Narodnoj Republici Jugoslaviji 1947–1954 (Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije, 2008). Priredila je rukopis Gligorije Babović, Letopis Šapca 1933–1944 (Beograd, Šabac: Institut za noviju istoriju Srbije, Biblioteka šabačka, 2010).
Žarka Svirčev (1983), naučna saradnica u Institutu za književnost i umetnost u Beogradu na odeljenju Periodika u istoriji srpske književnosti i kulture. Osnovne i master studije je završila na Odseku za srpsku književnost na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Doktorirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Objavila je knjige „Ah, taj identitet!ˮ – Dekonstrukcija rodnih stereotipa u stvaralaštvu Dubravke Ugrešić (2010), Vinaverova književna republika (2017), Avangardistkinje. Ogledi o srpskoj (ženskoj) avangardnoj književnosti (2018) i Portret prethodnice: Draga Dejanović (2018).
Nina Sirković (Split, 1964) radi kao vanredna profesorka na Fakultetu elektrotehnike, strojarstva i brodogradnje Sveučilišta u Splitu, gde predaje kolegije Engleski jezik i Veštine komuniciranja na engleskom jeziku. Magistarske studije iz književnosti završila je na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, a doktorske studije na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. Uže područje naučnog i stručnog interesovanja su: književnost modernizma, razvoj književnosti koju pišu žene, pitanje žanrovske podele i mesta eseja u žanrovskoj hijerarhiji, kao i upotreba komunikacijskih strategija u poboljšanju sposobnosti verbalnog izražavanja na engleskom jeziku studenata tehničkih fakulteta.
Biljana Skopljak je rođena 1993. godine u Beogradu. Osnovne i master studije je završila na Filološkom fakultetu u Beogradu, gde je trenutno upisana na doktorske studije. Tokom osnovnog i master obrazovanja je bila stipendistkinja Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja i Ministarstva omladine i sporta. Na doktorskim studijama je stipendistkinja Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja i uključena je u rad projekta Knjiženstvo: teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. Govori engleski, španski i ruski jezik.
Irena Fileki je muzejski savetnik. Rođena je i školovana u Beogradu (diplomirala na Filozofskom fakultetu – Grupa za etnologiju 1983. godine, master studije završila 2011). U Zemaljskom muzeju u Sarajevu, Odeljenju za etnologiju, radila je kao kustos – pedagog. Od 1994. zaposlena u Etnografskom muzeju u Beogradu kao kustos – rukovodilac zbirke Vez i čipka. Autorka je više studijskih izložbi (Jednobojni vez u Skopskoj Crnoj Gori i na Zmijanju 1998, Zdravo svanuli – Peškir u tradicionalnom životu Srbije 2002, Vez u gradu – nacionalno nasleđe i evropski uticaji 2012. godine, Vez i čipka moje bake 2019. i koautor izložbe Kosovski i šarkoski vez – kulturne paralele) i stručnih radova na temu tekstilne radinosti, tradicionalnog i savremenog veza, narodne umetnosti i drugog.