Prikazujući dinamiku časopisnog delovanja od 18. do kraja 20. veka, i paralelno sa tim selektivne rezultate istraživanja na projektu, autori izložbe – Vesna Matović, Biljana Andonovska, Stanislava Barać, Dragana Grbić i Milan Miljković – nastojali su da skrenu pažnju novih generacija i šire javnosti na ovo plodno, interdisciplinarno naučno polje. Uz vizuelno atraktivan i metodološki savremen pristup, izložba je omogućila da se srpska književnost sagleda u složenim međuodnosima sa širim društvenim i kulturnim procesima, u regionalnoj razuđenosti i međunarodnoj dinamici, uz skretanje pažnje na raznovrsne oblike časopisne kulture: političku i satiričnu štampu, dečje listove, žensku periodiku, ilustrovane magazine, avangardne eksperimente sa časopisnom formom, sve do aktuelnih pitanja digitalizacije kulturne baštine i časopisa u elektronskom i internetskom okruženju. Izložbu je pratio ciklus predavanja namenjen široj publici i okrugli sto posvećen stručnijim pitanjima proučavanja periodike.
Kada je reč o ženskoj periodici, sam naziv je ovom prilikom objedinio različite medijske pojave: almanahe koje su, gotovo incidentno, uređivale žene (najraniji slučaj je Talija Julijane Radivojević za 1829, ujedno i kompletno autorski), glasila koja su programski bila namenjena ženama (od pojedinačnih godišta zabavnika i kalendara – najstariji je Mihaljevićev za 1807 – preko devetnaestovekovnih savetodavnih listova do savremenih ilustrovanih magazina) i glasila koja su, sada već sa feminističkih pozicija, žene uređivale i ispisivale za žensku čitalačku publiku. Pored toga što je doprinela razbijanju „strepnje od autorstva“ i postizanju viših dometa književnosti koju pišu žene, ova periodika je najneposrednije učestvovala u obrazovanju ženske čitalačke publike, a zatim i njene političke samosvesti.
Posle ranih Dositejevih ideja, feministički emancipatorski diskursi u srpskoj javnosti javljaju se prvi put 60-ih godina 19. veka u sklopu socijalističkih ideja Svetozara Markovića, u glasilima Ujedinjene omladine srpske, i upravo se ona mogu smatrati pretečama kasnijih feminističkih glasila u 20. veku. Matica i Mlada Srbadija, ali i zabavno-poučni Javor, u svom tretmanu tzv. ženskog pitanja daleko više korespondiraju sa dvadesetovekovnim glasilima Ženski pokret, Jugoslovenska žena i Žena danas nego što to čine ženama namenjeni devetnaestovekovni listovi Vospitatelj ženski, Srpkinja, Posestrima, Domaćica i Ženski svet. Feministički diskursi postepeno su obrazovali jednu novu kontrajavnost, koja je kao potpuno autonomna „diskurzivna arena“ ostvarena tek u periodu između dva svetska rata u Kraljevini SHS, kasnije Jugoslaviji.
Album Srpkinja (1913) zauzima mesto graničnika između dva „doba“ srpske feminističke (kontra)javnosti: po apsolutnoj dominaciji ženskog autorstva, kritici patrijarhata i nesvakidašnjem pokušaju autokanonizacije, ovaj periodik najavljuje dvadesetovekovnu autonomiju feminističkog diskursa, dok hibridnost ženskog i nacionalnog pitanja zadržava ovaj almanah u „dugom“ 19. veku. Sličnu poziciju zauzima i novosadski časopis Žena (1911–1922) Milice Tomić. Ilustrovani modni magazini sa emancipatorskim tendencijama (Žena i svet 1925–1941, Ženski svet 1930–1934), koji imaju najranijeg preteču u Magazinu za hudožestvo, knjižestvo i modu (1838) a neposredne uzore u aktuelnoj evropskoj štampi istog tipa, deluju dvosmisleno, udovoljavajući i građanskoj, patrijarhalnoj ideologiji ženstvenosti i idealu nezavisne, moderne žene.
Kako je ženska periodika bila na margini interesovanja političkih i drugih moćnika, zvanična cenzura manje je uticala na nju. Utoliko je autocenzura urednika i urednica bila jasan pokazatelj i orijentacije časopisa i stepena slobode i rodne osvešćenosti.
Tokom skoro dva veka postojanja ženske periodike na srpskom jeziku došlo je, s jedne strane, do izvesne evolucije, koja se kretala od dominacije časopisa namenjenih ženama koji rade na reprodukovanju tradicionalne uloge žene (supruga, majka, domaćica i čuvarka poretka), preko delovanja prelaznih periodika, do pojave feminističkih časopisa. S druge strane, linija evolucije se ukazuje isprekidanom i protivrečnom kada se uzme u obzir činjenica da Ženski pokret (1920–1938), prvi srpski i jugoslovenski nezavisno feministički i teorijsko-feministički časopis, tek posle više od pola veka dobija naslednice u savremenim časopisima ProFemina (1995), (Ženske studije) Genero (1995) i Knjiženstvo (2011).
